Massage, de kunst van aanraken

Massage is zo oud als de straat. Door het simpele feit dat iedereen aanraking nodig heeft en er af en toe momenten zijn in een mensenleven waarbij aandacht en contact ondersteunend werken. Het maakt niet zo veel uit als het om fysiek of emotioneel ongemak gaat. Wie bracht ook al weer die scheiding aan ?! Baby’s die niet of weinig worden aangeraakt ontwikkelen minder goed en krijgen stoornissen op vlak van motoriek en gedrag.

Massage is procesondersteunend voor mensen die een moeilijke periode doormaken. Het is verwarmend, koesterend, en een uiting van liefde en zorg.

Bovendien heeft het een positieve invloed op alle lichaamsfuncties: bloeddoorstroming, lymfestroming, ademhaling, zenuwstelsel en via neurofysiologische prikkels werkt het ook positief in op gemoed en gedrag. Afvalstoffen worden sneller afgevoerd, waardoor je beter herstelt na een ziekte. Je ontwikkelt een meer gevoelig zintuiglijk bewustzijn, je krijgt meer contact met je lichaam. Een gevoel van welbehagen en genot stimuleert de hormonale werking (oxytocine) en brengt zelfgenezende reflexen op gang.

Maar bovenal is het levenskunst die de kwaliteit van je leven verhoogd en rijker maakt. Iedereen kan masseren, en geven is net zo interessant en heilzaam als ontvangen. Want ook dat is voor velen een grensverleggend gebaar: je eilandje verlaten en je openen voor contact en intimiteit – een oefening in overgave en vertrouwen – een relationeel gebaar…

Hoe heerlijk zou het niet zijn als koppels, familieleden of vrienden af en toe de tijd namen om elkaar te masseren. Een mooie oefening om op een bijzondere manier in contact te zijn, voorbij het mentale en het verbale. Diep aanraken en raken, delen, voelen en genieten. Stille afstemming en diepe verbondenheid die je voeren naar ongekende gebieden in jezelf.

De beste kuur tegen ons gevoel van afgescheidenheid en isolement. Het beste alternatief voor onze kille maatschappij waar de beurs en de media domineren en waar we alle contact zijn kwijtgeraakt met onze lichaamswijsheid , ons hart, ons zweet, onze jus de vie. Zou het dat zijn wat Jan Fabre bedoelt als hij schrijft dat er te veel renaissance is in ons leven?

We leven ons leven vanuit een smal perspectief, in een strakke plattegrond en binnen een streng verwachtingspatroon. Een breed scala van beleving, plezier en mysterie wordt daardoor afgesloten. Dat heeft zijn tol.

Massage is een manier om de splitsing tussen hoofd en lichaam te herstellen – tussen onszelf en de ander, tussen onszelf en de wereld.

Massage kneedt je lijf present, onttovert je in het hier en nu, en kust je hart wakker! Zo dichtbij, eindelijk thuis.

Massage is ambachtelijk, schoon en eenvoudig. Je hebt er enkel je twee handen voor nodig, een paar zachte handdoeken, wat plantaardige olie, een beetje magie… en het avontuur ontvouwt zich!

Massage is delen en opent de poort naar onderzoek en communicatie. Over wie je bent, wat je wilt en niet wilt, wat je verlangt, over wat je blij en verdrietig maakt.

Ik vind het een plezier om mensen te begeleiden in hun eerste stappen om te leren masseren. Ik hou van de verwondering van mensen over wat hun aanraking met een malse en liefdevolle hand kan teweegbrengen. Ik hou ervan om te zien hoe mooi ze worden als ze diep ontspannen zijn.

Ik hou van een lichte, speelse en tedere toets. Niet-problematische, open aandacht is het sleutelwoord. En daarover alleen al kan je een boek volschrijven, of beter: daarmee kan je een leven lang oefenen.

Massage is zoals alle waardevolle dingen: eenvoudig én complex, licht én diep, zacht én indringend. Een kunst, een houding. Om te leren, om te koesteren.

Kom je proeven?

Trees Dewever, maart 2009.